Έκανα like και share, σαν ξελιγωμένο fanboy, λόγω της ανάμιξης των The You And What Army Faction και του σκοτεινού και σέξι τραγουδιστή τους. Πάτησα το play και ζαλισμένος ακόμα από την δουλειά έφτιαξα ένα καφέ για να με συνοδέψει στην επερχόμενη κατανάλωση όλης της ποπ κουλτούρας που μπορούσε να χωρέσει η οθόνη μου. Ο ήχος που εξήλθε από τα σακατεμένα ηχεία του laptop ήταν ανέλπιστα κακόφωνος, θορυβώδης, μπουκωμένος και χαοτικός. “Χάος” σχολίασα με περίσσεια αυτοπεποίθηση και παρορμητική άγνοια, μοιράζοντας like σε όλα τα ποστ που βρίσκονταν στον δρόμο της social networking αποχαύνωσης και παθητικότητας. Το χάος του μυαλού σου παίζει πάντα πολύ πιο δυνατά από οποιοδήποτε ηχείο, εκτός και αν χαλαρώσεις, με τα ακουστικά εφαρμοσμένα στα αυτιά σου και την επικοινωνία με τον έξω κόσμο σε pause για περίπου 25 λεπτά ή και για μερικές ώρες, σε περίπτωση που κακοποιήσεις το play και των δύο πονημάτων.
Δεν χρειάζεται να σου περιγράψω τον ήχο τους, όχι γιατί δεν μπορώ αλλά γιατί θα σου στερήσω την απόλαυση της δικής σου αφήγησης. Εσύ είσαι ο αφηγητής, ερμηνευτής, σκηνοθέτης και φωτογράφος αυτού του έργου και αυτό το στοιχείο αποτελεί ουσιαστικό συστατικό της μουσικής που παράγουν οι Canister Jaws. Δεν θέλω να μιλήσω για τον ήχο ή τους συντελεστές αυτής της κυκλοφορίας καθώς αυτό είναι το τελευταίο που πρέπει να σε απασχολεί. Το έργο αυτό πλέον δεν τους ανήκει, ήδη έχουν απομακρυνθεί χρονικά από αυτό, αλλά αυτό παραμένει ατάραχο, μεγαλοπρεπές και από τον χρόνο ανέγγιχτο. Θα παραμείνει έτσι για τα εναπομείναντα χρόνια αυτού του πλανήτη. Δεν έχει σημασία πόσοι θα το ακούσουν αλλά πως θα το ακούσουν αυτοί που θα βρεθούν στον δρόμο του. Τι χρώματα θα διαλέξουν για να ντύσουν την ήχο που διασχίζει τα άδεια του δωμάτια. Είναι εκεί για σένα και για μένα, για όποτε θελήσεις να βυθιστείς σε κάτι που δεν ακολουθεί καμία νόρμα, καμία ευθεία γραμμή, κανένα οπτικό ερέθισμα που δεν έχεις εσύ επιλέξει. Το χάος του μυαλού σου και η ιερή γεωμετρία που το ορίζει.
“The narrative, strictly speaking, is not in the music, but in the plot imagined and constructed by the listeners”.
Jean-Jacques Nattiez
Scars & Bruises 